De puppy foto vanuit Australië waarin werd vermeld welke pup van mij was. Nu wist ik, dit is Billie!
Billie samen met kleine Gaby. Hij is altijd de vertrouwde grote beer voor alle pups in huis geweest.
Bil met vlieg op zijn neus:) De liefste ogen en zachtste uitdrukking. Ik heb gelukkig heel veel jaren van hem mogen genieten.
Alweer achttien jaar geleden werd ik op slag verliefd op de Australian Labradoodle. Ik zag een korte documentaire over deze nieuwe kruising op Animal Planet en was meteen verkocht. In Nederland waren er toen maar twee fokkers actief, en beide hadden lange wachtlijsten.
Vastberaden om mijn eigen Australian Labradoodle te vinden, zocht en informeerde ik verder. Een jaar later, precies een week na mijn laatste studiedag, arriveerde Billie op Schiphol vanuit het verre Australië. Destijds was het normaal dat jonge pups al gecastreerd werden, en ik had dan ook geen intentie om te gaan fokken.
Maar Billie was alles wat ik had gehoopt: liever dan lief, een enorme knuffelbeer voor iedereen. Zelfs mensen die beweerden niets met honden te hebben, waren meteen dol op hem. Hij was de perfecte ambassadeur voor het ras.
Doordat Billie zo geweldig was, begon het te kriebelen om meer te doen. Misschien wou ik zelfs wel fokker worden, hoewel ik dat woord altijd wat negatief vond klinken. Het toeval wilde dat ik hoorde van zijn fokker in Australië dat zijn vader en moeder verkocht waren aan een beginnende fokker in Nederland. Zijn moeder kreeg een groot nest en ik kon mijn eerste teefje van haar kopen. Billie heeft haar eigenlijk zelf uitgekozen.
Deze fokker was zo vriendelijk dat ik Billie een keer mocht meenemen om de pups te bezoeken. Twaalf pups zagen "de grote vreemde hond" en namen afstand. Maar het teefje dat stiekem mijn hart al had gestolen, liep regelrecht op haar grote broer af. Ze zijn altijd een eenheid geweest… echt mijn droomduo.
En zo begon mijn avontuur met de Australian Labradoodle. Van een documentaire, naar een pup helemaal uit Australië, naar een huis vol van deze knuffelberen. Wat ik miste bij de aanschaf van mijn eerste doodles was de informatie, de betrokkenheid en de foto updates. Dus toen ik echt begon, heb ik altijd mijn best gedaan echt iedereen te betrekken vanaf de geboorte. Van de kleine hoopjes die nog doof en blind zijn, tot het ondeugende puppy tuig wat ze zijn als ze hier mogen vertrekken. Als je ons volgt op de social media’s krijg je al een heel aardig beeld van mij en hoe mijn roedel en pups hier opgroeien. Neem gerust een kijkje en heb je vragen ik hoor ze graag.
Gaby... vernoemd naar mijn oncologe die ik als kind had. Over sommige honden kan je boeken vol schrijven over hoe bijzonder ze waren door er eigenlijk gewoon te zijn. Boeken vol over alle avonturen die we samen hebben meegemaakt, want dat waren er echt een heleboel. Boeken vol over wat ze me geleerd heeft en wat ze voor me heeft achtergelaten. Bijna alle meiden die ik nu heb zijn er door haar. En daar ben ik ontzettend trots op.
